Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Częstochowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 sierpnia 2020 r.

Sąd Rejonowy w Częstochowie XII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Anna Roszkowska
Protokolant:	sekretarz sądowy Sylwia Wochal-Prorok

po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2020 r. w Częstochowie, na rozprawie

sprawy z powództwa T. K.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powódki T. K. kwotę 3.952,01 zł. (trzy tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa złote i jeden grosz) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 sierpnia 2020 r. do dnia zapłaty;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  koszty postepowania między stronami wzajemnie znosi;

4.  poleca zwrócić powódce ze Skarbu Państwa kwotę 476,10 zł. (czterysta siedemdziesiąt sześć złotych i dziesięć groszy) jako różnicy między kosztami uiszczonymi a kosztami należnymi;

5.  poleca zwrócić pozwanemu ze Skarbu Państwa kwotę 403,40 zł. (czterysta trzy złote i czterdzieści groszy) jako różnicy między kosztami uiszczonymi a kosztami należnymi.

Sygn. akt XII C 3098/19

UZASADNIENIE

Powódka T. K. w pozwie 28 sierpnia 2019 roku wniosła o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.:

- kwoty 10.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 października 2017 roku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, jakiej doznała na skutek wypadku w dniu 16 sierpnia 2017 roku,

- kwoty 1.323,75 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 5 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty,

oraz zwrot kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że została pokrzywdzona w wypadku drogowym, do którego doszło w dniu 16 sierpnia 2017 roku, doznała licznych obrażeń m.in. stłuczenia głowy, skręcenia kręgosłupa szyjnego, skręcenia kręgosłupa piersiowego oraz urazu aparatu słuchowego po stronie lewej. W wyniku zdarzenia częściowo utraciła słuch w lewym uchu. Przez pierwsze trzy miesiące od wypadku odczuwała bardzo intensywny ból, w szczególności w odcinku szyjnym, piersiowym oraz lewego barku. Nie była w stanie utrzymać szklanki, która wypadała jej z ręki. Podała, iż odbyła cztery sesje rehabilitacyjne, po 10 dni każda, jednakże do dnia dzisiejszego odczuwa dolegliwości bólowe kręgosłupa. Nie odzyskała również w pełni słuchu w lewym uchu. Powódka podała, iż pozwany uznał odpowiedzialność za powyższe zdarzenie i wypłacił jedynie kwotę 70,23 zł tytułem zwrotu kosztów zakupu leków, udokumentowanych fakturą VAT nr (...). Odmówił natomiast wypłaty zadośćuczynienia. Powódka wskazała, iż w czasie zdarzenia uszkodzeniu uległy jej okulary, gdzie koszt wymiany soczewek wyniósł ją 464 zł. Powódka wskazała również, iż poniosła koszty związane z zakupem leków, wizyt lekarskich na łączną kwotę 1.323,75 zł

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu. Nie kwestionując przebiegu zdarzenia jak i swojej odpowiedzialności jako ubezpieczyciela sprawcy wypadku, wskazał, że nie ma podstaw do uznania, aby doszło do powstania obrażeń ciała lub rozstroju zdrowia, które spowodowałyby powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu i mogły być podstawa do ustalenia zadośćuczynienia. Pozwany wskazał, iż przyznał powódce odszkodowanie z tytułu poniesionych kosztów leczenia w wysokości 70,23 zł za fakturę VAT (...), jednocześnie wskazał, iż nie widzi podstaw do refundacji faktury VAT (...) z uwagi na brak zlecenia przez lekarza. Pozwany zakwestionował również roszczenie o zapłatę odszkodowania z tytułu kosztów leczenia w kwocie 1.323,75 zł, gdyż powódka nie wykazała aby wizyty lekarskie, badania i zakup leków pozostawał w wyłącznym związku z leczeniem skutków urazu komunikacyjnego. Nadto wskazał, iż powódka nie wymagała pilnych konsultacji, więc mogła skorzystać z bezpłatnej służby zdrowia tj. świadczeń refundowanych przez NFZ. Pozwany podniósł, iż ze zdjęcia przedstawionego w toku likwidacji szkody wynika, ze wskutek wypadku uszkodzeniu uległa jedna soczewka okularowa, a powódka przedstawiła rachunek na zakup i montaż 2 soczewek. Pozwany podniósł, iż u powódki poza urazami powypadkowymi występują poważne zmiany urazowe kręgosłupa – złamanie zleceniem operacyjnym w 2008 roku, samoistne zmiany zwyrodnieniowe (np. stawu barkowego) oraz chorobowe, za których występowanie i lecenie pozwany nie ponosi odpowiedzialności. Zgodnie z art. 6 k.c. to na powódce ciąży obowiązek udowodnienia faktów, z których wywodzi skutki prawne. Zdaniem pozwanego powódka z niniejszego obowiązku się nie wywiązała i nie wykazała słuszności roszczenia dochodzonego od pozwanego ani co do zasady, ani co do wysokości bowiem leczenie i rehabilitacja powódki dotyczyła leczenia schorzeń samoistnych niezwiązanych z wypadkiem komunikacyjnym a powódka doznała powierzchniowych i przemijających obrażeń w odcinku szyjnym kręgosłupa, stłuczeń, które nie pozostawiły uszczerbku na zdrowiu.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

W dniu 16 sierpnia 2017 roku około godz. 15.50 w K. na ulicy (...) T. K. kierując samochodem marki A. o nr rej. (...) uczestniczyła w wypadku drogowym spowodowanym przez kierującego samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...). Sprawca wypadku w dacie zdarzenia posiadał u pozwanego obowiązkowe ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego (polisa (...) nr (...)). Kierujący samochodem osobowym F. (...) o nr rej. (...), nie zachował bezpiecznej odległości między pojazdami doprowadzając do zderzenia z samochodem A. kierowanym przez powódkę. Z miejsca zdarzenia powódka niezwłocznie została przetransportowany przez Zespół (...) do Wojewódzkiego Szpitala (...) im. (...) w C. przy ul. (...). Powódka została przyjęta w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym, gdzie wykonano powódce badanie tomografii komputerowej głowy i kręgosłupa szyjnego, radiogram klatki piersiowej i kręgosłupa piersiowego oraz ultrasonografię jamy brzusznej. Po wykonaniu badań radiologicznych i klinicznych u powódki rozpoznano stan po kolizji drogowej, stłuczenie głowy, skręcenie kręgosłupa szyjnego, skręcenie kręgosłupa piersiowego. Zalecono powódce korzystanie z kołnierza ortopedycznego szyjnego i poduszki ortopedycznej. Zlecono leki i kontrolę w POZ i Poradni (...) Urazowej. Powódka dalsze leczenie prowadziła ambulatoryjnie. W dniu 17 sierpnia 2017 roku zgłosiła się do lekarza POZ w Poradni Ogólnej w L.. Lekarz wydał skierowanie do Gabinetu Fizykoterapii. Zalecił masaż całego kręgosłupa, mobilizacja kręgosłupa szyjnego, jonoforeza kręgosłupa szyjnego, ultradźwięki kręgosłupa szyjnego, laser kręgosłupa szyjnego. W dniu 14 września 2017 roku powódka odbyła prywatną wizytę w (...) lekarza medycyny specjalisty neurochirurga T. R.. W dniu 25 września 2017 roku powódka z uwagi na utratę słuchu w lewym uchu zgłosiła się do Poradni Laryngologicznej w Centrum Medycznym (...) przy ul. (...). Lekarz zalecił przyjmowanie M. w ampułkach. W dniu 10 października 2017 roku powódka wykonała badanie ultrasonografii barku prawego w Gabinecie USG dr.n.med B. G. w C. przy ulicy (...). W badaniu USG prawego barku stwierdzono liczne kłaczkowate zwapnienia w ścięgnie mięśnia nadgrzebieniowego z widoczną ich śródkostną penetracji do głowy kości ramiennej. W dniu 12 października 2017 roku powódka zgłosiła się na wizytę w Gabinecie Ortopedycznym lekarza medycyny-specjalisty traumatologii i ortopedii J. N. w C. przy ul. (...). Lekarz odnotował dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i drętwienie prawej kończyny górnej. Podczas kolejnej wizyty w dniu 24 października 2017 roku lekarz medycyny-specjalista traumatologii i ortopedii J. N. zalecił wykonanie badania rezonansu magnetycznego kręgosłupa szyjnego. Zalecił również ćwiczenia czynne, laser, ultradźwięki, jonoforeza. Leczenie rehabilitacyjne powódka prowadziła w Gabinecie Fizykoterapii w K. i S.. Pierwsze zabiegi fizykoterapii na kręgosłup przeprowadzone były przed wypadkiem. Odbyły się w okresie od 13 marca 2017 roku do 24 marca 2017 roku, następne od 3 lipca 2017 roku do 14 lipca 2017 roku. Kolejne zabiegi fizykoterapii powódka miała przeprowadzone w okresie od 9 kwietnia 2018 roku do 20 kwietnia 2018 roku oraz w okresie od 18 czerwca 2018 roku do 29 czerwca 2018 roku. W marcu 2010 roku powódka przebyła leczenie sanatoryjne w ramach NFZ w Sanatorium w U.. W związku z leczeniem powódka wydatkowała kwotę 488,01 na zakup leków, badania oraz wizyty lekarskie. W wyniku wypadku uszkodzeniu uległy również przedmioty osobiste należące do powódki w tym okulary. Powódka przedstawiła fakturę VAT (...) na zakup i montaż 2 soczewek okularowych na kwotę 464,00 zł.

Przed wypadkiem powódka byłą osobą aktywną, jeździła na rowerze i motocyklu, pływała, obecnie nadal jeździ na rowerze, ale na krótkich odcinkach, przy pływaniu ktoś musi nad nią czuwać, doznaje lęków. Gorzej słyszy, a nie chorowała wcześniej na uszy. Ogólnie nie czuje się tak zdrowa jak przed wypadkiem.

W zdarzeniu drogowym w dniu 16 sierpnia 2017 roku powódka doznała obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, skręcenia kręgosłupa szyjnego z przewlekłym zespołem korzeniowym, skręcenie kręgosłupa piersiowego, stłuczenie barku prawego, przebyła leczenie zachowawcze polegające na stosowaniu środków przeciwbólowych, rozluźniających mięśnie przykręgosłupowe oraz rehabilitacji. Leczenie skutków wypadku trwało przez około 3-4 miesięcy i polegało na odpoczynku, stosowaniu leków przeciwbólowych, rozluźniających mięśnie przykręgosłupowe i fizykoterapii. Prowadzone przez powódkę dalsze leczenie ma związek ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa szyjnego i pourazowymi w odcinku lędźwiowym a zgłaszane dolegliwości są wynikiem zmian zwyrodnieniowych i pourazowych w odcinku szyjnym i piersiowo –lędźwiowych. Obecny stan zdrowia powódki jest dobry a rokowania na przyszłość są korzystne. Ograniczenia w zakresie barku lewego wymagają dalszej diagnostyki. W zakresie oceny biegłego z zakresu chirurgii urazowo ortopedycznej powódka doznała długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, który oceniono na 3%. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa odegrały kluczową rolę w postaniu uszczerbku na zdrowiu. W czasie wypadku w dniu 16 sierpnia 2017 roku powódka nie doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu.

W zakresie narządów laryngologicznych powódka doznała w wyniku wypadku w dniu 16 sierpnia 2017 roku stłuczenia głowy i skręcenia kręgosłupa szyjnego. Biegły specjalista otolaryngolog J. K. stwierdził, że u powódki ze względów laryngologicznych brak obecnie jednoznacznych podstaw do ustalenia stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Nie ma również podstaw do stwierdzenia w jednoznaczny sposób w zakresie narządów laryngologicznych skutków obrażeń doznanych wskutek innych wypadków. Powódka nie wymagała w zakresie narządów laryngologicznych rehabilitacji, a krótkotrwałe leczenie w Poradni Otolaryngologicznej ( dwie wizyty), zdaniem biegłego nie pozostawały w wyłącznym związku z wypadkiem komunikacyjnym z dnia 16 sierpnia 2017 roku a także w związku z innymi schorzeniami samoistnymi, a także o charakterze urazowym.

W czasie wypadku pozwany udzielał sprawcy zdarzenia ochrony ubezpieczeniowej, w związku z czym powódka zgłosiła do pozwanego w dniu 12 września 2017 roku szkodę i wniosła o przyznanie zadośćuczynienia. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany przyznał powódce odszkodowanie z tytułu poniesionych kosztów leczenia w wysokości 70,23 zł.

(dowody:, dokumentacja medyczna k. 10-51, decyzja o przyznaniu odszkodowania k. 52, faktura VAT nr (...), faktura VAT nr (...) k. 55, faktura VAT nr (...) k. 56, faktura do paragonu (...) k. 58, faktura Vat nr (...) k. 59, faktura do paragonu (...) k.60, faktura VAT nr (...) k. 61, opinia sądowo-lekarska biegłego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii D. K. k 105-112, opinia sądowo-lekarska biegłego specjalisty otolaryngologa J. K. k. 116-121, zeznania Z. K. - k. 91-91v; zeznania świadka A. M. k. 99-99v, zeznania powódki T. K. - k. 91v ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wszystkich wskazanych wyżej dowodów. Wiarygodności dokumentów żadna ze stron nie kwestionowała.

Wnioski opinii powołanych w sprawie biegłych: chirurga ortopedy D. K. oraz otolaryngologa Sąd podzielił w całości. Biegli zapoznali się z materiałem dowodowym w sprawie i w sposób wyczerpujący dokonali jego analizy. Wnioski opinii są rzeczowe i logiczne, w ocenie Sądu nie budzą zastrzeżeń, nie były przez strony kwestionowane.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków Z. K. i A. M. bowiem są one rzeczowe, świadkowie mówią o faktach znanych im z bezpośredniej obserwacji . Sąd dał wiarę również powódce, opisała swoje przeżycia niewątpliwie szczerze, subiektywne odczucia powódki nie musza pokrywać się ze stanem zdrowia, ustalonym przez biegłych.

Sąd pominął dowód z opinii biegłych z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych i medycyny sądowej jako nieprzydatny w niniejszej sprawie, bowiem z opinii biegłego D. K., nie kwestionowanej przez strony wynikały wnioski, będące w istocie odpowiedzią na tezy dowodowe wnioskowane dla biegłych tych specjalizacji.

Sąd zważył, co następuje:

Odpowiedzialność pozwanego wynika z łączącej go umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ze sprawcą wypadku. Przepis art. 822 § 1 k.c. przewiduje, że przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłaty określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń ma charakter akcesoryjny, gdyż jej powstanie i rozmiar zależą od istnienia okoliczności uzasadniających odpowiedzialność ubezpieczonego sprawcy szkody oraz rozmiaru tej odpowiedzialności. Istnienie więc odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub osoby kierującej pojazdem determinuje odpowiedzialność zakładu. Z przepisu § 4 powołanego wyżej artykułu wynika nadto, że uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Szczegółowe kwestie związane z ubezpieczeniem OC reguluje Ustawa o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z dnia 22 maja 2003 roku (Dz.U. nr 124, poz. 1152 z późn.zm.), obowiązująca w chwili zaistnienia szkody. Stosownie do treści art. 34 ust 1 cytowanej ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem (ust. 36 ust 1 ustawy). Sprawca zdarzenia drogowego w chwili zaistnienia szkody posiadał obowiązkowe ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego pojazdu u pozwanego.

W opinii Sądu przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe dało podstawy do uwzględnienia powództwa w części.

Pozwany nie kwestionował w toku procesu swojej odpowiedzialności za skutki wypadku. Spór dotyczył wysokości zadośćuczynienia i odszkodowania.

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie jest formą rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej. Podstawą jego żądania jest krzywda niemajątkowa w postaci ujemnych przeżyć związanych z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi, wynikająca z naruszenia wskazanych w przepisie dóbr osobistych. Wprawdzie szkody niemajątkowej nie sposób wyrównać za pomocą świadczeń pieniężnych, lecz świadczenia te mogą łagodzić ujemne przeżycia pokrzywdzonego poprzez dostarczenie mu środków pozwalających w szerszym stopniu zaspokoić jego potrzeby i pragnienia. Przepisy kodeksu cywilnego nie formułują jakichkolwiek kryteriów, jakie należałoby uwzględniać przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego. Niewątpliwie jednak na wysokość zadośćuczynienia ma wpływ stopień i czas trwania cierpień fizycznych, czyli odczuwanego bólu i innych dolegliwości, a także cierpień psychicznych związanych czy to z pobytem w szpitalu, czy też bolesnością zabiegów, koniecznością długotrwałej rehabilitacji. Przy czym w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, iż zadośćuczynienie nie może być kwotą symboliczną, ale ma przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość adekwatną do warunków gospodarki rynkowej (tak też Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 31 grudnia 2010 roku, III APa 21/10, POSAG 2011/1/51-78).

Biorąc pod uwagę charakter doznanych obrażeń, które w części należy uznać za powierzchowne oraz to, że powódka nie doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu, urazy miał wpływ na ograniczenie jej funkcjonowania przez okres około miesiąca, a zatem niedługi, nie należy spodziewać się dalszych skutków urazów – wydaje się że kwota 3000 zł zadośćuczynienia jest odpowiednia. Uwzględnia wszystkie aspekty związane z krzywdą i cierpieniem powódki a należy przypomnieć, że ograniczenia i dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i piersiowo lędźwiowego są skutkiem zmian zwyrodnieniowych, a nie zmian powypadkowych Choć powodują ograniczenia rzutujące na aktywność życiową, to nie można ich wiązać ze skutkami wypadku. .

W myśl art. 444 §1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszystkie wynikłe z tego powodu koszty. Kodeks cywilny w żadnym przepisie, również w art. 361 k.c., nie zawiera definicji szkody ale wprowadza zasadę pełnego odszkodowania. Należne poszkodowanemu odszkodowanie powinno odpowiadać wysokości doznanej przez niego szkody i rekompensować uszczerbek. Szkoda, w rozumieniu art. 361 k.c. może występować w dwojakiej postaci, po pierwsze może ona obejmować straty, które poszkodowany poniósł albo też utratę korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Urazy odniesione przez powódkę w wypadku wymagały leczenia. Sąd uwzględnił żądanie przez powódkę dodatkowej kwoty odszkodowania w kwocie 952,01 zł. Zakres kosztów leczenia nie może ograniczać się do wydatków kompensowanych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, lecz powinien obejmować koszty działań, podjętych z uzasadnionym, zważywszy na aktualny stan wiedzy medycznej, przekonaniem o spodziewanej poprawie stanu zdrowia poszkodowanego (por. wyrok SN z 12 grudnia 2002 r., II CKN 1018/00, LEX nr 75352). W rozpoznawanej sprawie powódka ponosiła koszty wizyt lekarskich, leków i badań niezbędnych do usunięcia skutków zdarzenia, na dowód czego przedstawiła faktury VAT ( faktura VAT nr (...) k. 55, faktura VAT nr (...) k. 56, faktura do paragonu (...) k. 58, faktura Vat nr (...) k. 59, faktura do paragonu (...) k.60, faktura VAT nr (...) k. 61). Zdaniem Sadu zarówno dwukrotne konsultacje laryngologiczne jak i konsultacja lekarza ortopedy oraz badanie USG – były zasadne i pozostawały w związku ze skutkami zdarzenia. Powódka mogła odczuwać obawy w związku ze swoim stanem zdrowia i miała prawo konsultować się także poza świadczeniami zdrowotnymi, oferowanymi w ramach NFZ. Z doświadczenia życiowego wynika że pacjenci tak czynią i nie jest to zjawisko odosobnione. Jest to także związane z sytuacją w publicznej służbie zdrowia, oczekiwanie na wizytę u specjalisty bywa czasem długotrwałe. Konsultacje i badanie były dokonywane w niedługim okresie czasu, przypadającym po zdarzeniu, wydaje się niewątpliwym, ze gdyby nie obrażenia doznane w wyniku zdarzenia – powódka nie odwiedzałaby lekarzy, aby skontrolować swój stan zdrowia. Zakupienie lekarstw bezpośrednio po zdarzeniu miało związek z występowaniem objawów, na które powódka się skarżyła, z tym kropli milocardin. Podobnie zakup nowych okularów w związku ze zniszczeniem okularów w wyniku zdarzenia . Sąd nie podzielił stanowiska pozwanego, że skoro uszkodzona została tylko jedna soczewka, to powódka nie może domagać się odszkodowania za zakup i montaż dwóch soczewek. Okulary zamawiane są jako całość i oczekiwanie aby wymienić tylko jedną soczewkę jest bezzasadne, zwłaszcza, że jak stwierdziła powódka – druga soczewka została zarysowana. Inne rozumowanie naruszałoby zasady logicznego rozumowania. Łączne koszty 3 wizyt lekarskich, badania USC, zakupu nowych okularów i wykupienia lekarstw wyniosły 952,01 zł.

Sąd nie uwzględnił natomiast kosztów wizyty lekarskiej w Poradni Neurochirurgicznej w Prywatnym Gabinecie Lekarskim T. R. oraz kosztów konsultacji okulistycznej, bowiem nie mają związku ze zdarzeniem z dnia 16 sierpnia 2017r. Powódka nie doznała obrażeń, które by wymagały konsultacji przez lekarzy tych specjalności.

Kwota zasądzona przez Sąd obejmuje zatem 3000 zł zadośćuczynienia i 952,01 zl odszkodowania.

Sąd oddalił żądanie w zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie ponad okres sprzed wydania orzeczenia. Pozwany dokonał oceny stanu zdrowia powódki w toku postępowania w sprawie likwidacji szkody. Powódka nie doznała ciężkich obrażeń, nie stwierdzono trwałego uszczerbku na zdrowiu, pozwany mógł mieć uzasadnione wątpliwości co do tego czy w takim przypadku należy wypłacić zadośćuczynienie. Podobnie jeśli chodzi o odszkodowanie – z tych samych przyczyn dopiero postępowanie dowodowe w niniejszej sprawie pozwoliło na ustalenie związku między ponoszonymi kosztami a stanem zdrowia powódki po zdarzeniu. Pozwany częściowo uwzględnił żądanie co do odszkodowania przed wytoczeniem powództwa. Nie można uznać, że pozostawał w zwłoce.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. wobec wyniku procesu.